Peter Atwater
Moeten we ons meer zorgen maken over een sociaal breekpunt dan over een financieel?
Zowel in markten als in het leven is sentiment de drijvende kracht achter de besluitvorming. En totdat het sentiment verschuift, zal de status-quo blijven bestaan. Zelfs in extreme omstandigheden.
De gast van vandaag heeft van de studie van het sentiment zijn levenswerk gemaakt. Dat komt op het juiste moment, aangezien het consumentenvertrouwen een dieptepunt vertoont.
Dit is belangrijk, want als het gaat om de markten, evenals een aantal andere kwesties die centraal staan in onze manier van leven, kunnen we gevaarlijk dicht bij een omslagpunt komen waar het heersende sentiment plotseling omslaat en de kudde in een onverwachte richting schiet – mogelijk leidend tot scherpe veranderingen waar de meesten door zullen worden overrompeld.
Dus waar moeten we het meest op letten?
Om daar achter te komen, hebben we het geluk om vandaag te spreken met gedragseconoom Peter Atwater, adjunct-professor aan het William & Mary College, en auteur van het boek The Confidence Map: Charting a Path from Chaos to Clarity. Zijn belangrijkste vertrouwensindicatoren vertellen hem dat we ons in een tijd van toenemende spanning bevinden; waar de weinigen aan de top het beter doen dan ooit en de velen het steeds moeilijker hebben.
Hoe zal dit zich oplossen?
SAMENVATTING:
- Er heerst momenteel aanzienlijke onzekerheid in het wereldwijde economische en financiële landschap, waardoor Peter vanaf hier een grote trendbeweging verwacht, beïnvloed door de “kronkelende” dynamiek tussen bulls en bears in de markt (“de status-quo is onhoudbaar”). De uitdaging is dat hij kan zien dat de beweging in beide richtingen is, dus beleggers zullen de markten nauwlettend in de gaten moeten houden en het gebruik van hedges moeten overwegen.
- De grote boodschap van Peter is dat het sentiment de extremen nadert. De geschiedenis leert hem dat wanneer de overgrote meerderheid een bepaalde uitkomst verwacht, er iets anders gebeurt. Op dit moment is het vertrouwen groot dat de inflatie hardnekkig is en dat de rente waarschijnlijk niet veel zal dalen. Mocht dat niet het geval blijken te zijn, dan zou dat veel beleggers verbazen.
- Peter merkt op dat de meerderheid het steeds moeilijker heeft en er steeds bozer over wordt, waarbij hij parallellen trekt tussen de huidige sociale indicatoren en historische perioden van onrust, zoals de jaren 1960, wat suggereert dat er aanzienlijke maatschappelijke en economische veranderingen op handen zijn.
- Om de gemoederen op korte termijn te bekoelen, zouden renteverlagingen en gasprijzen het marktsentiment stimuleren en de bezorgdheid van de consument wegnemen, vooral gezien de huidige hoge niveaus van APR’s voor creditcards. Maar zal dit gebeuren?
- Peter wijst op het conservatieve karakter van de huidige AI-boom in vergelijking met eerdere razernijen zoals de DotCom-zeepbel, en merkt op dat hoewel het richt zich op grote gevestigde bedrijven, het biedt ook potentieel voor speculatief gedrag en aanzienlijke marktcorrecties.
- Hij legt uit dat de moderne onverschilligheid voor zeepbellen in de activaprijzen een direct gevolg is van monetair beleid dat risiconemers bevoordeelt ten opzichte van spaarders, in combinatie met een culturele verheerlijking van rijkdom en succes. Eerdere soortgelijke periodes liepen niet goed af.
- Peter merkt op dat het huidige politieke klimaat sterk gericht is op het versterken van grieven, met het potentieel om extreme en verdeeldheid zaaiende verhalen te stimuleren die resoneren met het publiek. Hij verwacht dus meer polarisatie op korte termijn, niet minder – vooral als de verkiezingen van november opdoemen.
- Peter spreekt zijn bezorgdheid uit over de nationale economische vooruitzichten van Amerika en benadrukt de noodzaak van bedrijfsmodellen die een verantwoordelijkheidsgevoel integreren om lokale arbeidskrachten te ondersteunen tijdens economische neergang.
- Peter reflecteert op de impact van sociale media en het gemeenschappelijke verlangen om herinnerd te worden door prestaties. Hij deelt een diepgaande levensles en suggereert dat in plaats van ernaar te streven herinnerd te worden, men ernaar moet streven een leven te leiden dat gemist moet worden. Dit perspectief legt de nadruk op het opbouwen van betekenisvolle verbindingen en het verrijken van het leven van anderen op manieren die een blijvende, gekoesterde herinnering achterlaten.
